Het doel van de online bijeenkomst was tweeledig. Ten eerste is het voor verenigingsadviseurs en andere sportprofessionals belangrijk om goed in beeld te houden waar sportclubs tegenaan lopen. Juist tijdens deze crisis zien steeds meer mensen in hoe belangrijk sport en bewegen is, maar ook hoe belangrijk onze sportclubs zijn. Niet alleen voor onze gezondheid, maar ook voor de sociaal-maatschappelijke betekenis. Nu voor de tweede keer in één jaar tijd de maatregelen zo streng zijn geworden dat veel sportactiviteiten niet meer kunnen, kantines gesloten zijn en het verenigingsleven vrijwel stil is komen te vallen, maakt iedereen zich zorgen over het voorbestaan van onze sportclubs. Tijdens de sessie kwam ook direct naar voren dat een aantal clubs echt in problemen aan het komen is, veel clubs zich zorgen maken, maar ook dat de meeste clubs proberen zich zo goed mogelijk er doorheen te slaan.
Ten tweede wilden we vooral ook bestuursleden met elkaar in contact brengen om het te hebben over de vraagstukken waar sportclubs tegenaan lopen. Dit begon met de vraag wat we het meest missen én waar we vooral tegenaan lopen. Niet geheel verrassend voor mensen die bekend zijn met het verenigingsleven is dat de sociale activiteiten, de ontmoeting en de gezelligheid nog meer gemist wordt dan de wedstrijden, toernooien en sportactiviteiten zelf. Het unieke karakter van sportclubs bestaat toch vooral uit het clubgevoel en de sterke betrokkenheid die leden bij elkaar voelen. Deze betrokkenheid maakt clubs weerbaar, zo blijkt dat nog steeds redelijk weinig leden hun lidmaatschap opzeggen, ondanks dat een groot deel van de activiteiten die een club normaal organiseert nu niet door kunnen gaan. Anderzijds neemt de zorg toe. Hoe langer het duurt, hoe meer de betrokkenheid afbrokkelt.
Voor de clubbesturen zelf is het momenteel hard werken. De regelmatig wijzigende corona-maatregelen moeten elke keer weer goed doorgevoerd worden in de activiteiten van de club. Ondertussen stapelen financiële vraagstukken zich op. Een kantine die gesloten is, de eerste leden die beginnen af te haken, sponsoren die het zwaar hebben en hun contract niet verlengen. Juist het thema dat buiten crisistijd vaak het eerst genoemde thema is, de zoektocht naar vrijwilligers, blijkt ineens overvleugeld door heel andere problemen.
Wat zich ontpopte was een geanimeerd gesprek waarin de clubbestuurders hun belangrijkste knelpunten deelden, onze verenigingsadviseurs wat duidelijkheid konden geven over voorzieningen die beschikbaar zijn of komen, maar vooral waarin goede ideeën werden uitgewisseld om het clubgevoel te behouden, extra inkomsten te genereren om de ontstane gaten te vullen of om kosten te besparen. Aangepaste trainingen, online sociale activiteiten, fondsenwerfacties, bedankjes voor betrokkenen en nog vele andere voorbeelden werden besproken.
Erg interessant was het gesprek over de contributie. Kunnen we als sportclub gewoon de contributie innen in tijden waarin onze sport- en sociale activiteiten grotendeels niet door kunnen gaan? De meeste clubs geven aan deze nog gewoon te innen. Enerzijds omdat vaste kosten doorlopen en er dus ook geld binnen moet komen, maar ook omdat aanpassen van contributie niet zomaar door een bestuur besloten kan worden. Wel zijn er clubs die extra aandacht besteden aan mensen die moeite hebben om de contributie te kunnen betalen. Mensen die hun baan kwijt raken of anderzijds in problemen komen zullen eerder de keuze maken om af te haken. Dit terwijl juist voor deze doelgroep het verenigingsleven van enorm sociaal belang kan zijn. Maatwerk kan hier geboden worden, door bijvoorbeeld tijdelijk de contributie te bevriezen.
Slotconclusie was wel: communicatie is het toverwoord. Welke (online) acties en activiteiten zullen gewaardeerd worden door de leden? Wat kan de club doen om iedereen erbij te houden? Hoe zorgen we voor begrip als we niet kunnen sporten, maar wel contributie innen? Als bestuur transparant zijn over hoe je er voor staat, laten zien wat je allemaal aan het doen bent om de club overeind te houden en binnen de bestaande maatregelen toch activiteiten te kunnen laten plaatsvinden, is essentieel. Maar ook in gesprek blijven om op te halen hoe het gaat. Hoe staan de ouders van jeugdleden er momenteel in? Hoe gaat het met de vrijwilligers? Welke behoeften hebben de recreatieve seniorenleden? Deze gesprekken vinden normaal plaats in de wandelgangen, langs de lijn of in de kantine. Nu moet je extra inspanningen doen om te blijven ophalen wat er speelt. Juist in tijden van crisis kunnen sportclubs hun sociale rol laten zien door elkaar vast te houden, in gesprek te blijven en betrokken naar elkaar te zijn. Wordt vervolgd.
